Te dikke mensen hebben een lager maandinkomen

Ik blogde een paar weken geleden al dat de Britse Size Acceptance Movement zich er sterk voor maakt dat in Groot-Brittannië discriminatie op basis van gewicht bij wet verboden wordt. De directe aanleiding hiertoe was het resultaat van een onderzoek, waaruit naar voren was gekomen dat werkgevers liever dunne dan dikke mensen in dienst hadden.

Naar het nu blijkt hebben aan obesitas lijdende mensen niet alleen te maken met werkgevers die de voorkeur geven aan dunnere sollicitanten, ze hebben ook nog eens moeite om meer te verdienen dan het nationaal gemiddelde inkomen van 20.000 pond per jaar. Minder dan 50% van de zwaarlijvigen verdient meer dan dit bedrag, terwijl het merendeel van hen het moet doen met een jaarsalaris van tussen de 10.000 en 15.000 pond. Dit resultaat kwam naar voren uit een onderzoek, uitgevoerd door het Britse YouGov.

Eén deelnemer aan het onderzoek vertelde dat hij door zijn overgewicht niet kon solliciteren bij marine en een ander gaf toe dat hij/zij zich vaker ziek meldde. Ondanks de problemen waar mensen met overgewicht tegenaan lopen, was 31% het echter oneens met de stelling dat hun overgewicht een belemmering vormde in hun loopbaan.

Dr Ian Campbell, van de Britse belangenorganisatie Weight Concern, meent echter wel dat het vooroordelen en gezondheidsproblemen het voor zwaarlijvige personen moeilijker maakt om beter betaalde banen te vinden.

"Er is voldoende grond om aan te nemen dat hoe minder controle je hebt over het werk wat je doet, hoe meer stress je ervaart en dat een lager inkomen en een lagere levensverwachting aan elkaar gerelateerd zijn," zegt Dr Campbell. "Mensen uit de lagere sociaal-economische klasse hebben meer kans obesitas te ontwikkelen, omdat zij enerzijds minder controle hebben over hun directe leefomgeving en anderzijds slechter eten en minder mogelijkheden voor lichamelijke activiteit. Juist in deze crisis zien we dat steeds meer mensen het duurdere gezonde voedsel, zoals groente en fruit, laten liggen en steeds meer kiezen voor ongezond en vet voedsel."

Goedkope, gezonde voeding zou een eerste initiatief kunnen zijn, al blijf ik van mening dat geld niet de enige doorslaggevende factor is bij de keuze voor gezond of ongezond voedsel. Daarnaast moeten er ook in armere wijken voldoende mogelijkheden zijn om te bewegen, zoals fietspaden, speeltoestellen en parken.

Tot slot denk ik ook dat we voorzichtig moeten zijn om 'overgewicht' en 'obesitas' als synoniem door te laten gaan voor termen als 'ongezond', 'lui' en dus 'risicovol' te labellen; dat kan namelijk net zo goed opgaan voor mensen met een BMI minder dan 25. Ik vind een gezond gewicht voor mezelf zeker belangrijk, maar ik vind het geen goede zaak als we de gezondheid van iemand alleen maar ophangen aan de cijfers die de weegschaal aangeeft.

Bron: BBC