Schreef ik eerder deze week al dat Kellog's Fruit Loops met meer dan 40% suiker mij niet echt een 'Smart Choice' leek, nu is gebleken dat het Amerikaanse equivalent van 'Ik kies bewust' haar activiteiten voorlopig staakt.
Deze beslissing komt nadat eerder de Food and Drug Administration (FDA) publiekelijk zei dat dergelijke logo's klanten misleidde; een product bevat bijvoorbeeld 0% transvet, maar levert tegelijkertijd bijna de volledige ADH aan verzadigde vetten.
Producten die het logo voeren, kunnen dit overigens tot nader order blijven doen. Er zullen echter geen nieuwe producten van het 'Smart Choices' logo worden voorzien.
Bron: Washington Post
maandag 26 oktober 2009
vrijdag 23 oktober 2009
Verantwoord snacken met introductie "Snackposter" nu ook in Nederland mogelijk
Ik schreef eerder deze week al over het opmerkelijke onderzoeksresultaat in New York, waaruit bleek dat het vermelden van calorieën op de menukaart juist leidt tot een hogere energieinname, nu krijgen in Nederland ook een slordige 10.000 horecalocaties gratis een “Snackposter” om op te hangen voor hun cliënten.
De door het Voedingscentrum en Koninklijke Horeca Nederland geïnitieerde "Snackposter" presenteert de voedingswaarden van verschillende snacks. Om het aantal calorieen in een voor klanten begrijpelijke context te plaatsen, staat bij ieder product vermeld hoeveel minuten je moet fietsen om de calorieën weer te verbranden.
Toevallig kwam ik vanavond zelf bij de MacDonald's en hoewel ik me daar bij mijn keuze wel enigszins laat leiden tot het aantal calorieën in een maaltijd -een Big Tasty laat ik echt staan- eet ik ook lekker mijn Franse frietjes met een flinke dot van die o zo lekkere MacMayo. Echter, ik kom niet vaak bij de mayonaise en ik ga niet naar dergelijke snackrestaurants om bewust gezond te kiezen en dat moet dan ook gewoon een keer kunnen. Dat wordt natuurlijk anders wanneer je klant aan huis bij de Mac of de friettent op de hoek, maar dat feit alleen al zegt al dusdanig veel over iemands eetgewoonten en kennisniveau van gezonde voeding, dat de kans klein is dat het aantal calorieën de persoon in kwestie ook daadwerkelijk interesseert.
Het is niet geheel en al onwaarschijnlijk dat de resultaten van het onderzoek in New York enigszins vertekend waren omdat op vrij kleine schaal was uitgevoerd, vrij snel nadat de verplichting van het vermelden van het aantal calorieen op de menukaart wettelijk verplicht werd. Echter, de uitkomst dat het vermelden van het aantal calorieen op de menukaart juist leidt tot een hogere energieinname is toch wel opmerkelijk te noemen. En dan is er in New York nog sprake van een wettelijke verplichting het aantal calorieën te vermelden, in Nederland is die er (natuurlijk) niet. Een portie grotie friet maken kost voor een snackbar maar een fractie meer dan een normale portie enhij kan op die manier aardig wat meer verdienen met het 'super-sizen' van zijn producten; zouden ze dan ook wel genegen zijn om die poster op te hangen als het mogelijk zou kunnen leiden tot inkomstenderving?
De tijd zal ook hier leren of de "Snackposter" effect heeft. Nieuwsgierig? Je kunt de "Snackposter" hier bekijken.
Bron: Nieuws voor Diëtisten
De door het Voedingscentrum en Koninklijke Horeca Nederland geïnitieerde "Snackposter" presenteert de voedingswaarden van verschillende snacks. Om het aantal calorieen in een voor klanten begrijpelijke context te plaatsen, staat bij ieder product vermeld hoeveel minuten je moet fietsen om de calorieën weer te verbranden.
Toevallig kwam ik vanavond zelf bij de MacDonald's en hoewel ik me daar bij mijn keuze wel enigszins laat leiden tot het aantal calorieën in een maaltijd -een Big Tasty laat ik echt staan- eet ik ook lekker mijn Franse frietjes met een flinke dot van die o zo lekkere MacMayo. Echter, ik kom niet vaak bij de mayonaise en ik ga niet naar dergelijke snackrestaurants om bewust gezond te kiezen en dat moet dan ook gewoon een keer kunnen. Dat wordt natuurlijk anders wanneer je klant aan huis bij de Mac of de friettent op de hoek, maar dat feit alleen al zegt al dusdanig veel over iemands eetgewoonten en kennisniveau van gezonde voeding, dat de kans klein is dat het aantal calorieën de persoon in kwestie ook daadwerkelijk interesseert.
Het is niet geheel en al onwaarschijnlijk dat de resultaten van het onderzoek in New York enigszins vertekend waren omdat op vrij kleine schaal was uitgevoerd, vrij snel nadat de verplichting van het vermelden van het aantal calorieen op de menukaart wettelijk verplicht werd. Echter, de uitkomst dat het vermelden van het aantal calorieen op de menukaart juist leidt tot een hogere energieinname is toch wel opmerkelijk te noemen. En dan is er in New York nog sprake van een wettelijke verplichting het aantal calorieën te vermelden, in Nederland is die er (natuurlijk) niet. Een portie grotie friet maken kost voor een snackbar maar een fractie meer dan een normale portie enhij kan op die manier aardig wat meer verdienen met het 'super-sizen' van zijn producten; zouden ze dan ook wel genegen zijn om die poster op te hangen als het mogelijk zou kunnen leiden tot inkomstenderving?
De tijd zal ook hier leren of de "Snackposter" effect heeft. Nieuwsgierig? Je kunt de "Snackposter" hier bekijken.
Bron: Nieuws voor Diëtisten
donderdag 22 oktober 2009
De tweets van deze week
- "Discriminatie op basis van gewicht zou bij wet verboden moeten worden": http://bit.ly/4AwBuH
Thu Oct 22 19:53:39 +0000 2009 - Frans wil Gijs zijn streken afleren: http://bit.ly/29pkbg
Thu Oct 22 18:36:19 +0000 2009 - Baby weg bij te dikke moeder. http://bit.ly/2Bx71F
Thu Oct 22 09:04:28 +0000 2009 - De dieetregels van Michael Pollan (NYT): http://tinyurl.com/yfqf4ed
Wed Oct 21 14:26:04 +0000 2009 - Onderzoek bij muizen toont mogelijke relatie tussen Alzheimer en een eiwitrijk dieet: http://tinyurl.com/yjnt2vf
Wed Oct 21 14:24:20 +0000 2009 - Ralph Lauren weer te enthousiast met Photoshop aan de slag geweest: http://tinyurl.com/ykup9cn
Wed Oct 21 08:59:11 +0000 2009 - Ook de Volkskrant schrijft over de Kellog's kwestie: http://bit.ly/83LRi
Tue Oct 20 10:41:54 +0000 2009 - Afvallen met lipbalsam? Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is het vaak ook zo. http://tinyurl.com/yhd2d28
Tue Oct 20 07:42:18 +0000 2009 - Ik blijf erbij; het lijkt toch verdacht veel op het South Beach dieet. Dieet dr. Frank DIKKE HIT http://telegraaf.nl/s/5102021
Mon Oct 19 20:23:10 +0000 2009 - Of Mice and Women; resultaat onderzoek jaagt zwangere vrouwen stuipen op lijf. Alleen betrof het onderzoek onder muizen.http://bit.ly/39XJER
Mon Oct 19 19:54:25 +0000 2009 - @Valtaf: Het laatste woord is daar nog niet over gesproken, denk ik: http://tinyurl.com/yhvvwkk
Mon Oct 19 11:13:58 +0000 2009 - Over 'dikke' modellen en 'volle' actrices: http://tinyurl.com/ygfl2lc
Mon Oct 19 11:12:38 +0000 2009 - Kellog's vs de Keuringsdienst van Waarde: the saga continues.. http://tinyurl.com/yhvvwkk
Mon Oct 19 08:59:48 +0000 2009 - Vermelden calorieën op de menukaart werkt volgens onderzoek in New York contraproductief: http://tinyurl.com/ykmyu95
Mon Oct 19 08:28:13 +0000 2009 - Gelezen Nrc: Ralph Lauren ontslaat model met een bmi van >18 omdat ze te dik zou zijn.
Fri Oct 16 14:56:48 +0000 2009 - Heerlijk hard gelopen! Wel KvW gemist :-( gelukkig is er Uitzending gemist. Was het interessant?
Thu Oct 15 19:26:15 +0000 2009 - Waarom zou ik in vredesnaam gelaserde Kellogs cornflakes willen eten?! Ik zou zeggen: laat staan, die Kellog's! http://tinyurl.com/yk5yvc2
Thu Oct 15 13:40:35 +0000 2009 - Ik mis de kiwi, maar verder zou ik zeggen: doe er je voordeel mee! 33 gezonde voedingsproducten - http://tinyurl.com/ykqr3wr
Thu Oct 15 13:02:14 +0000 2009 - Recept voor de muesli, ik hoop dat het smaakt! http://tinyurl.com/ykzuq9w
Thu Oct 15 12:53:57 +0000 2009 - Eigen gemaakte muesli, lekkerrr! Recept volgt op mijn weblog!
Thu Oct 15 06:44:12 +0000 2009 - Homer Simpson boegbeeld in de Britse strijd tegen overgewicht? Niet de meest voor de hand liggende kandidaat... http://tinyurl.com/yj4h7h7
Wed Oct 14 18:58:06 +0000 2009 - De Keuringsdienst van Waarde belooft wat aanstaande donderdag: http://bit.ly/79cAO
Wed Oct 14 18:54:39 +0000 2009
"Discriminatie op basis van gewicht zou bij wet verboden moeten worden"
"Discriminatie op basis van gewicht zou bij wet verboden moeten worden" vindt de Britse Size Acceptance Movement. Een belangrijke aanleiding tot deze stap is het resultaat van een onderzoek onder Britse werkgevers, waaruit blijkt dat zij liever een dun dan een dik persoon aannemen, wanneer deze gelijk gekwalificeerd zijn. SAM wil met haar actie bereiken dat de Britse politiek de wet op het verbod van discriminatie hiervoor aanpast, net als in het Amerikaanse San Francisco al is gebeurd.
In San Francisco is discriminatie op basis van gewicht namelijk bij wet verboden. Deze wet gaat zelfs zo ver dat het dokters verbiedt druk uit te oefenen op te dikke patiënten om af te vallen; ze mogen het onderwerp wel bij hun patiënten ter sprake brengen, maar als de patiënt hier vervolgens niet op in wenst te gaan, dient de dokter het onderwerp verder te laten rusten.
Wanneer iemand bij de dokter komt voor gezondheidsproblemen die niet aan het overgewicht gerelateerd zijn, kan ik me daar nog wel iets bij voorstellen. Ik neem tenminste aan dat patiënten met rugklachten ook niet naar hun rookgedrag wordt gevraagd, maar aan de andere kant: als iemand de longen uit zijn lijf hoest, adviseer je als dokter zijnde toch ook om misschien maar eens proberen te stoppen?
Juist een dokter kan in dat soort situaties hulp bieden; als meer mensen naar een diëtist of gewichtsconsulent zouden gaan, zouden er dan ook niet heel wat meer mensen zijn die er succesvol en blijvend in slagen hun overgewicht kwijt te raken? Ik ben er namelijk van overtuigd dat wanneer mensen op maat gesneden voedingsadviezen krijgen, ze daar beter mee afvallen en op hun streefgewicht blijven, dan wanneer ze dat op eigen houtje doen of met Sonja, Atkins of Dr. Frank. Natuurlijk, daar zou de hele afslankindustrie in de vorm van pillen, poeders en boeken een flinke deuk van oplopen, maar het zou wél beter zijn voor de volksgezondheid in zijn algemeenheid, vermoed ik.Ik vind dus juist wel dat dokters actief hulp bij het afvallen, stoppen met roken zouden moeten aanbieden, in plaats van passief af te wachten totdat de patiënt het zelf aankaart. Want ik denk dat een patiënt -misschien uit schaamte- uit zichzelf niet zo snel zal doen.
Natuurlijk zouden werkgevers niet mogen discrimineren op basis van uiterlijke of leefstijl kenmerken, daar kan ik kort over zijn. Maar boks je hoe dan ook niet altijd wel tegen wat vooroordelen op? Werkgevers zitten immers vaak ook niet te wachten op jonge moeders ('moet vaak verzuimen vanwege zieke kinderen' of 'er zal vast nog wel een baby komen' om maar wat vooroordelen jegens jonge moeders te noemen) en als je zwanger gaat solliciteren, word je nog net niet uitgelachen, maar het scheelt niet veel. In Nederland is voor wat betreft dat laatste zelfs bij wet vastgelegd dat een zwangerschap geen belemmering zou mogen vormen bij het solliciteren. Feit is dat als je wordt afgewezen het erg lastig is aan te tonen op basis van welke criteria de uiteindelijke keuze is gemaakt, wet of geen wet.
Toen ik nog ruim 20 kilo te zwaar woog, ben ik overigens nooit gediscrimineerd op basis van mijn gewicht. Voor mensen die discriminatie op basis van hun gewicht wel dagelijks letterlijk en figuurlijk aan den lijve ondervinden, kan ik me voorstellen dat het enorm frustrerend moet zijn om continu tegen alle vooroordelen op te moeten boksen. Maar ik geloof niet dat een wet er een wezenlijke bijdrage aan zal leveren, dat dat anders zal worden.
Bron: BBC
In San Francisco is discriminatie op basis van gewicht namelijk bij wet verboden. Deze wet gaat zelfs zo ver dat het dokters verbiedt druk uit te oefenen op te dikke patiënten om af te vallen; ze mogen het onderwerp wel bij hun patiënten ter sprake brengen, maar als de patiënt hier vervolgens niet op in wenst te gaan, dient de dokter het onderwerp verder te laten rusten.
Wanneer iemand bij de dokter komt voor gezondheidsproblemen die niet aan het overgewicht gerelateerd zijn, kan ik me daar nog wel iets bij voorstellen. Ik neem tenminste aan dat patiënten met rugklachten ook niet naar hun rookgedrag wordt gevraagd, maar aan de andere kant: als iemand de longen uit zijn lijf hoest, adviseer je als dokter zijnde toch ook om misschien maar eens proberen te stoppen?
Juist een dokter kan in dat soort situaties hulp bieden; als meer mensen naar een diëtist of gewichtsconsulent zouden gaan, zouden er dan ook niet heel wat meer mensen zijn die er succesvol en blijvend in slagen hun overgewicht kwijt te raken? Ik ben er namelijk van overtuigd dat wanneer mensen op maat gesneden voedingsadviezen krijgen, ze daar beter mee afvallen en op hun streefgewicht blijven, dan wanneer ze dat op eigen houtje doen of met Sonja, Atkins of Dr. Frank. Natuurlijk, daar zou de hele afslankindustrie in de vorm van pillen, poeders en boeken een flinke deuk van oplopen, maar het zou wél beter zijn voor de volksgezondheid in zijn algemeenheid, vermoed ik.Ik vind dus juist wel dat dokters actief hulp bij het afvallen, stoppen met roken zouden moeten aanbieden, in plaats van passief af te wachten totdat de patiënt het zelf aankaart. Want ik denk dat een patiënt -misschien uit schaamte- uit zichzelf niet zo snel zal doen.
Natuurlijk zouden werkgevers niet mogen discrimineren op basis van uiterlijke of leefstijl kenmerken, daar kan ik kort over zijn. Maar boks je hoe dan ook niet altijd wel tegen wat vooroordelen op? Werkgevers zitten immers vaak ook niet te wachten op jonge moeders ('moet vaak verzuimen vanwege zieke kinderen' of 'er zal vast nog wel een baby komen' om maar wat vooroordelen jegens jonge moeders te noemen) en als je zwanger gaat solliciteren, word je nog net niet uitgelachen, maar het scheelt niet veel. In Nederland is voor wat betreft dat laatste zelfs bij wet vastgelegd dat een zwangerschap geen belemmering zou mogen vormen bij het solliciteren. Feit is dat als je wordt afgewezen het erg lastig is aan te tonen op basis van welke criteria de uiteindelijke keuze is gemaakt, wet of geen wet.
Toen ik nog ruim 20 kilo te zwaar woog, ben ik overigens nooit gediscrimineerd op basis van mijn gewicht. Voor mensen die discriminatie op basis van hun gewicht wel dagelijks letterlijk en figuurlijk aan den lijve ondervinden, kan ik me voorstellen dat het enorm frustrerend moet zijn om continu tegen alle vooroordelen op te moeten boksen. Maar ik geloof niet dat een wet er een wezenlijke bijdrage aan zal leveren, dat dat anders zal worden.
Bron: BBC
Baby weggehaald bij te dikke moeder
De Telegraaf kopte vanochtend dat een pasgeboren baby weggehaald is bij haar te dikke moeder. Mijn eerste gedachte was dat dit wel heel erg ver gaat. Echter, de 13-jarige zoon van het echtpaar had al een gewicht van 100 kilo bereikt en de peuter in het gezin woog al een slordige 25 kilo.
Het gezin was al gewaarschuwd dat hun kinderen bij hen zouden worden weggehaald als het gezin niet op dieet zou gaan, maar desondanks denk ik niet dat dit de oplossing is. Klaarblijkelijk weet men in dit gezin niet met voeding om te gaan en zouden ze volgens mij beter gebaat zijn bij hulp en intensieve begeleiding dan bij deze wel heel erg rigide maatregel.
Het is niet de eerste keer in Engeland dat er sprake is van uit huis plaatsing van een te dik kind (de 8-jarige Connor McKeown, die meer dan 90 kilo woog, kwam op een soortgelijke manier in het nieuws), maar bij mijn weten wel de eerste keer dat dit preventief gebeurt.
Bron: de Telegraaf
Het gezin was al gewaarschuwd dat hun kinderen bij hen zouden worden weggehaald als het gezin niet op dieet zou gaan, maar desondanks denk ik niet dat dit de oplossing is. Klaarblijkelijk weet men in dit gezin niet met voeding om te gaan en zouden ze volgens mij beter gebaat zijn bij hulp en intensieve begeleiding dan bij deze wel heel erg rigide maatregel.
Het is niet de eerste keer in Engeland dat er sprake is van uit huis plaatsing van een te dik kind (de 8-jarige Connor McKeown, die meer dan 90 kilo woog, kwam op een soortgelijke manier in het nieuws), maar bij mijn weten wel de eerste keer dat dit preventief gebeurt.
Bron: de Telegraaf
woensdag 21 oktober 2009
De dieetregels van Michael Pollan
Ik heb zo mijn twijfels over het Nederlandse Ik Kies Bewust-logo. Onder andere omdat het logo alleen mag worden gevoerd nadat door de fabrikant jaarlijks een smak geld voor op tafel wordt gelegd, maar ook omdat het -ook al beweert IKB het tegendeel- het bij mensen toch de suggestie wekt dat ze met een gezond product te maken zouden hebben. En dat is lang niet altijd zo, want Ik Kies Bewust-slagroom taart wil er bij mij -letterlijk en figuurlijk- nog steeds niet in.
Michael Pollan van de New York Times had soortgelijke sentimenten toen hij op Kellog's Fruit Loop (ook verrijkt met 5mg gram ijzer per portie, maar dat terzijde) het Smart Choices checkmark zag staan. Voor de goede orde, deze 'slimme keuze' bestaat uit maar liefs 41% pure suiker. Uit frustratie over wat het Amerikaanse publiek door fabrikanten op de mouw gespeld krijgt, deed hij in maart in The New York Times een oproep aan lezers om hun eetregels aan hem kenbaar te maken om bruikbare en verantwoorde voedingsadviezen op te stellen. Een aantal daarvan zullen worden gebruikt in zijn boek “Food Rules: An Eater’s Manual". Zijn twintig favoriete regels heeft hij hier gepost.
Ze zijn natuurlijk niet allemaal even bruikbaar. "You don't get fat on food you pray over" is mij iets te Amerikaans en werkt duidelijk niet want mensen in een tradtioneel Amerikaans gospelkoor zijn vrijwel altijd flink aan de maat. Mijn favorieten:
Ze zijn natuurlijk niet allemaal even bruikbaar. "You don't get fat on food you pray over" is mij iets te Amerikaans en werkt duidelijk niet want mensen in een tradtioneel Amerikaans gospelkoor zijn vrijwel altijd flink aan de maat. Mijn favorieten:
- regel 2: eet fruit bij de maaltijd. Ik eet zelf sinds ik met afvallen begonnen ook altijd fruit bij het ontbijt en de lunch en het helpt inderdaad. Je bent verzadigd en je hebt tussendoor echt minder trek in zoetigheid. En je dagelijkse twee stuks fruit krijg je op die manier ook gemakkelijk binnen. Mijn zoontjes geef ik bij ontbijt en lunch ook altijd wat fruit, zodat ze fruit eten hopelijk met de spreekwoordelijke paplepel krijgen ingegoten.
- regel 6: ga voor echt. Dus geen zoetstoffen e.d. Ik kan me niet vinden bij alles wat ze in deze regel schrijft, maar ik krijg meer bevrediging van wat echte honing in mijn havermoutpap dan van een lepel zoetstof. Maar ik ben daarin dus dubbel, want met de creme fraiche, ga ik dus wel altijd voor 'light'.
- regel 8: neem je eigen lunch mee naar het werk. Je komt dan niet in de verleiding om in het bedrijfsrestaurant toch maar voor die kroket te gaan.
- regel 9: als je niet hongerig genoeg bent, om een appel te eten, dan heb je geen echte trek (maar lekkere trek).
Onderzoek bij muizen toont mogelijke relatie tussen Alzheimer en een eiwitrijk dieet
Ik schreef al eerder over het Telegraaf dieet van Dr. Frank. Ik uitte toen al wat twijfel over het nut van dergelijke diëten, maar nu toont onderzoek onder muizen aan dat er een relatie bestaat tussen een hoge eiwitconsumptie en een krimpende hersenmassa. En dat laatste zou op latere leeftijd een groter risico op Alzheimer vormen.
Uit testen kwam naar voren dat het brein van muizen die op een soortgelijk dieet als Atkins (hoog eiwitgehalte, weinig koolhydraten) waren gezet vijf procent lichter woog dan het brein van muizen die een normaal voedingspatroon hadden. Daarnaast bleek dat bepaalde geheugenfuncties bij deze eiwitmuizen ook onder ontwikkeld waren.
Uiteraard betekenen deze onderzoeken bij genetisch gemanipuleerde muizen niet dat een eiwitrijk dieet bij mensen tot soortgelijke resultaten leidt, al is al wel bekend dat diëten rijk aan groente en fruit, het risico op dementie verkleinen. En met name fruit dient in eiwitrijke diëten geweerd te worden.
Een vraag die bij het lezen van dit artikel ook nog bij mij naar bovenkwam is of de krimpende hersenmassa bij muizen nu te wijten is aan het hoge eiwitgehalte of het lage koolhydraatgehalte. Koolhydraten worden door het lichaam immers omgezet tot glucose en dat vormt toch ook brandstof voor de hersenen. Maar door wordt hier verder niet op ingegaan.
Verder onderzoek zou moeten uitwijzen of de relatie tussen een eiwitrijk dieet en Alzheimer ook bij mensen aanwezig is.
Bron: Mail Online
Uit testen kwam naar voren dat het brein van muizen die op een soortgelijk dieet als Atkins (hoog eiwitgehalte, weinig koolhydraten) waren gezet vijf procent lichter woog dan het brein van muizen die een normaal voedingspatroon hadden. Daarnaast bleek dat bepaalde geheugenfuncties bij deze eiwitmuizen ook onder ontwikkeld waren.
Uiteraard betekenen deze onderzoeken bij genetisch gemanipuleerde muizen niet dat een eiwitrijk dieet bij mensen tot soortgelijke resultaten leidt, al is al wel bekend dat diëten rijk aan groente en fruit, het risico op dementie verkleinen. En met name fruit dient in eiwitrijke diëten geweerd te worden.
Een vraag die bij het lezen van dit artikel ook nog bij mij naar bovenkwam is of de krimpende hersenmassa bij muizen nu te wijten is aan het hoge eiwitgehalte of het lage koolhydraatgehalte. Koolhydraten worden door het lichaam immers omgezet tot glucose en dat vormt toch ook brandstof voor de hersenen. Maar door wordt hier verder niet op ingegaan.
Verder onderzoek zou moeten uitwijzen of de relatie tussen een eiwitrijk dieet en Alzheimer ook bij mensen aanwezig is.
Bron: Mail Online
Over dikke modellen en volle actrices - deel 2
Ralph Lauren heeft zich opnieuw de woede op de hals gehaald door een toch al niet dik model te reduceren tot graatmagere proporties. Dit keer werd het van origine Russische model Valentina Zelyaeva wat al te enthousiast door de retoucheerborstel bewerkt.
Zie hier het resultaat:
Ik moet eerlijk zeggen, dat het al te overmatige gephotoshop minder opvalt dan bij de foto van Filippa Hamilton, maar dat heeft wellicht te maken met het feit dat deze foto minder contrastrende effecten heeft. Het origineel van deze foto is ook te zien op de website van de Mail Online. Als je het origineel met het bewerkte resultaat vergelijkt, dan zie je ook dat op het bewerkte resultaat de rimpels in haar shirt aan haar linkerkant dusdanig zijn bewerkt, dat het in de opgepoetste foto lijkt alsof haar ribben uitsteken.
Ralph Lauren heeft nog niet gereageerd.
Bron: Mail Online
Zie hier het resultaat:
Ralph Lauren heeft nog niet gereageerd.
Bron: Mail Online
maandag 19 oktober 2009
Over dikke modellen en volle actrices
Het was me het weekje wel in showbiz-land.
Afgelopen vrijdag werd bekend dat het model Filippa Hamilton was ontslagen door Ralph Lauren omdat ze haar te dik vonden. Let wel, Filippa Hamilton heeft volgens de BMI-index met haar gewicht van 54 kilo bij een lengte van 1.78m zelfs als zijnde 'ondergewicht'. Ralph Lauren ontkent overigens de aantijging dat Filippa zou zijn ontslagen wegens haar vermeende overgewicht, maar het kwaad is al geschied. Het bedrijf is door het ontslag van Filippa en de onsmakelijke touch-up affaire van Fillipa's advertentie voor Blue Label al in een kwaad daglicht gesteld. De media spreekt er in ieder geval al schande van.
Diezelfde media schoot Tyra Banks in 2007 af toen ze op onflatteuze wijze in badpak werd gefotografeerd. Tyra zei zelf geen problemen met haar toegenomen gewicht te hebben, maaar liet zich afgelopen week weer superslank fotograferen en zei zich beter te voelen als ze slank was (en naakt. Volgende keer Playboy, Tyra?). Jessica Simpson's gevecht tegen de kilo's werd -onder luid gegniffel- ook al breed in de pers uitgemeten.
En nu wordt America Ferrera (Ugly Betty) juist weer door dezelfde pers geprezen om haar vollere figuur.
Je kan als actrice of model haast niet winnen, lijkt het. Ben je te dun, dan heb je anorexia en ben je te dik, dan ben je ofwel een pathetische vreetzak, ofwel een goed voorbeeld, of 'worst of all' er wordt gesuggereerd dat er een liefdesbaby onderweg is. Ik heb zelf toen ik nog wat voller was een aantal malen de vraag gekregen 'hoe ver' ik al was en ik kan je vertellen dat ik dat écht niet leuk vond en me daar erg onzeker over ging voelen. Ik kan me niet voorstellen dat dat anders is als je beroemd bent.
Ik heb overigens wel mijn twijfels of Filippa Hamilton echt is ontslagen vanwege haar vermeende overgewicht of dat het model handig gebruik maakt van de ophef die is ontstaan vanwege haar gephotoshopte beeltenis en dat er aan haar ontslag een geheel andere reden ten grondslag ligt; ze kwam immers pas met de reden voor haar ontslag naar buiten nadat de gewraakte foto op internet ging circuleren.
Diezelfde media schoot Tyra Banks in 2007 af toen ze op onflatteuze wijze in badpak werd gefotografeerd. Tyra zei zelf geen problemen met haar toegenomen gewicht te hebben, maaar liet zich afgelopen week weer superslank fotograferen en zei zich beter te voelen als ze slank was (en naakt. Volgende keer Playboy, Tyra?). Jessica Simpson's gevecht tegen de kilo's werd -onder luid gegniffel- ook al breed in de pers uitgemeten.
En nu wordt America Ferrera (Ugly Betty) juist weer door dezelfde pers geprezen om haar vollere figuur.
Je kan als actrice of model haast niet winnen, lijkt het. Ben je te dun, dan heb je anorexia en ben je te dik, dan ben je ofwel een pathetische vreetzak, ofwel een goed voorbeeld, of 'worst of all' er wordt gesuggereerd dat er een liefdesbaby onderweg is. Ik heb zelf toen ik nog wat voller was een aantal malen de vraag gekregen 'hoe ver' ik al was en ik kan je vertellen dat ik dat écht niet leuk vond en me daar erg onzeker over ging voelen. Ik kan me niet voorstellen dat dat anders is als je beroemd bent.
Ik heb overigens wel mijn twijfels of Filippa Hamilton echt is ontslagen vanwege haar vermeende overgewicht of dat het model handig gebruik maakt van de ophef die is ontstaan vanwege haar gephotoshopte beeltenis en dat er aan haar ontslag een geheel andere reden ten grondslag ligt; ze kwam immers pas met de reden voor haar ontslag naar buiten nadat de gewraakte foto op internet ging circuleren.
Kellog's vs de Keuringsdienst van Waarde
Twitterde ik vorige week al over dat de Keuringsdienst van Waarde must-see televisie is deze week (om het vervolgens zelf te missen), heeft het - naar het nu blijkt - voor danig wat beroering bij Kellog's en de Voedsel en Warenautoriteit gezorgd. Ik moet de aflevering overigens zelf nog steeds kijken op Uitzending Gemist.
Met name Kellog's schijnt er in desbetreffende aflevering flink van langs te hebben gekregen, want ik las vanochtend in de Metro een advertentie waarin stond dat hun Special K absoluut veilig, vertrouwd en goed voor vrouwen is (want die hebben veel ijzer nodig omdat ze menstrueren). En de VWA doet in hun persbericht de tijdens het programma gewekte suggestie dat dit toegevoegde ijzer vervaardigd zou zijn uit gemalen spijkers of ijzervijlsel "flauwekul".
De dames en heren van Foodlog laten het er echter niet bij zitten en legt de Voedsel en Warenautoriteit een aantal kritische vragen voor. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Met name Kellog's schijnt er in desbetreffende aflevering flink van langs te hebben gekregen, want ik las vanochtend in de Metro een advertentie waarin stond dat hun Special K absoluut veilig, vertrouwd en goed voor vrouwen is (want die hebben veel ijzer nodig omdat ze menstrueren). En de VWA doet in hun persbericht de tijdens het programma gewekte suggestie dat dit toegevoegde ijzer vervaardigd zou zijn uit gemalen spijkers of ijzervijlsel "flauwekul".
De dames en heren van Foodlog laten het er echter niet bij zitten en legt de Voedsel en Warenautoriteit een aantal kritische vragen voor. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Vermelden calorieën op menukaart leidt juist tot hogere calorie-inname
Dit bericht uit de New York Times verbaasde mij toch wel enigszins: het vermelden van het aantal calorieën op de menukaart leidt juist tot een iets hogere calorie-inname dan wanneer er geen calorieën vermeld staan.
Maar hoe schokkend zijn deze resulaten? De studie werd uitgevoerd in vier fastfoodrestaurants in de armere wijken van New York City met een hoog percentage inwoners met overgewicht en obesitas. Zoals één van de onderzoekers opmerkte, is de prijs voor deze groep mensen wellicht van groter belang dan het aantal calorieën.
De klanten die aan het onderzoek meededen, aten 846 calorieën per bezoek. Voordat de wet die het vermelden van calorieën op menukaarten verplicht stelde, in werking trad waren dit 825 calorieën. Een controlegroep in Newark, waar deze wet (nog) niet geld en het aantal calorieën, niet op de menukaart vermeld hoeft te worden, at ook 'slechts' 825 calorieën per bezoek.
Ongeveer de helft van de 1100 ondervraagden hadden de calorievermeldingen zien staan en 28 procent daarvan zei dat het zien van het aantal calorieën hun menukeuze had beïnvloed; 9 van de 10 daarvan gaven aan dat ze als gevolg daarvan een gezondere keuze hadden gemaakt (ik vraag me dan af of 1 op de 10 onder het mom van 'meer waar voor mijn geld' voor calorierijkere producten had gekozen, maar dat werd niet vermeld). Dat is dus tegenstrijdig met de hogere calorieinname en roept de vraag op wat deze mensen zich dan voorstellen bij een 'gezondere keuze'.
Het vermelden van het aantal calorieën op de menukaart is dan misschien een aanzet in de strijd tegen overgewicht -hoewel uit dit onderzoek blijkt dat mensen juist meer calorieën hebben genuttigd dan zonder de menukaart- maar toch zal er meer voor nodig zijn om het overgewicht terug te dringen. Ten eerste kun je er als overheid niet voetstoots vanuit gaan dat een toename van kennis er ook automatisch toe leidt dat mensen gezondere keuzes gaan maken; was het maar zo eenvoudig! Maar in arme wijken is nog steeds makkelijker en goedkoper aan een vette hap te komen dan aan een stuk fruit en dat feit zou misschien wel eens doorslaggevender bij de voedselkeuze kunnen zijn dan of iets wel of niet gezond is.
Daarnaast denk ik dat het vermelden van calorieën ook wel eens contraproductief zou kunnen zijn. Misschien bevatte een kingsize-meal in de perceptie van de klant eerst ook wel het dubbele aantal calorieën van een gewone maaltijd, maar als blijkt dat in plaats van het dubbele aantal calorieën een kingsize-meal 'maar' een kwart meer calorieën bevat, dat is dat bijna een vrijbrief om voor de kingsize te gaan.
Tot slot: het aantal calorieën alleen is in mijn optiek niet zaligmakend bij het bepalen of een product al dan niet gezond is: de verzadigingswaarde, het percentage vezels en verzadigde vetten spelen daarbij ook een rol.
Bron: The New York Times
Maar hoe schokkend zijn deze resulaten? De studie werd uitgevoerd in vier fastfoodrestaurants in de armere wijken van New York City met een hoog percentage inwoners met overgewicht en obesitas. Zoals één van de onderzoekers opmerkte, is de prijs voor deze groep mensen wellicht van groter belang dan het aantal calorieën.
De klanten die aan het onderzoek meededen, aten 846 calorieën per bezoek. Voordat de wet die het vermelden van calorieën op menukaarten verplicht stelde, in werking trad waren dit 825 calorieën. Een controlegroep in Newark, waar deze wet (nog) niet geld en het aantal calorieën, niet op de menukaart vermeld hoeft te worden, at ook 'slechts' 825 calorieën per bezoek.
Ongeveer de helft van de 1100 ondervraagden hadden de calorievermeldingen zien staan en 28 procent daarvan zei dat het zien van het aantal calorieën hun menukeuze had beïnvloed; 9 van de 10 daarvan gaven aan dat ze als gevolg daarvan een gezondere keuze hadden gemaakt (ik vraag me dan af of 1 op de 10 onder het mom van 'meer waar voor mijn geld' voor calorierijkere producten had gekozen, maar dat werd niet vermeld). Dat is dus tegenstrijdig met de hogere calorieinname en roept de vraag op wat deze mensen zich dan voorstellen bij een 'gezondere keuze'.
Het vermelden van het aantal calorieën op de menukaart is dan misschien een aanzet in de strijd tegen overgewicht -hoewel uit dit onderzoek blijkt dat mensen juist meer calorieën hebben genuttigd dan zonder de menukaart- maar toch zal er meer voor nodig zijn om het overgewicht terug te dringen. Ten eerste kun je er als overheid niet voetstoots vanuit gaan dat een toename van kennis er ook automatisch toe leidt dat mensen gezondere keuzes gaan maken; was het maar zo eenvoudig! Maar in arme wijken is nog steeds makkelijker en goedkoper aan een vette hap te komen dan aan een stuk fruit en dat feit zou misschien wel eens doorslaggevender bij de voedselkeuze kunnen zijn dan of iets wel of niet gezond is.
Daarnaast denk ik dat het vermelden van calorieën ook wel eens contraproductief zou kunnen zijn. Misschien bevatte een kingsize-meal in de perceptie van de klant eerst ook wel het dubbele aantal calorieën van een gewone maaltijd, maar als blijkt dat in plaats van het dubbele aantal calorieën een kingsize-meal 'maar' een kwart meer calorieën bevat, dat is dat bijna een vrijbrief om voor de kingsize te gaan.
Tot slot: het aantal calorieën alleen is in mijn optiek niet zaligmakend bij het bepalen of een product al dan niet gezond is: de verzadigingswaarde, het percentage vezels en verzadigde vetten spelen daarbij ook een rol.
Bron: The New York Times
NEVO-voedingsmiddelentabel online
Het Nederlands Voedingsstoffenbestand (NEVO) bevat gegevens over de voedingskundige samenstelling van circa 2500 levensmiddelen. De RIVM heeft dit bestand onlangs online gezet en hierin kunnen de energie- en voedingsstoffenwaardes van levensmiddelen in worden opgezocht.
Handig als je wilt weten hoeveel calorieën er bijvoorbeeld in een Mars zitten.
http://nevo-online.rivm.nl/
Handig als je wilt weten hoeveel calorieën er bijvoorbeeld in een Mars zitten.
http://nevo-online.rivm.nl/
donderdag 15 oktober 2009
Depressie geeft verhoogde kans op overgewicht, maar andersom niet
Het is een beetje een kip-ei verhaal en ik vermoed dat er ook met het publiceren van de resultaten van dit onderzoek het laatste woord ook nog niet over is gesproken: volgens dit artikel geeft depressiviteit een verhoogde kans op overgewicht en obesitas, maar andersom zijn mensen met overgewicht en obesitas niet vaker depressief dan mensen met een BMI van minder dan 25.
Britse onderzoekers hebben gedurende 19 jaar tussen 1985 en 2004 4000 Britten tussen de 35 en 55 jaar onderzocht. Bij alle personen is met een gestandaardiseerde vragenlijst een oordeel gevormd over de mentale gezondheid en zijn gewicht en lengte gemeten en kwam men tot deze conclusie.
Het eerste gedeelte is niet zo opmerkelijk, denk ik: troost-eten is een algeheel bekend fenomeen bij depressieve klachten, maar al naar gelang het gewicht toeneemt verergeren de depressieve klachten dus blijkbaar niet. Althans, dat is zoals ik het interpreteer.
Ik heb zelf overigens geen overgewicht gekregen door depressiviteit; dat de kilo's er aan vlogen had toch voornamelijk te maken met de Bourgondische levensstijl die mijn lief en ik ons hadden aangemeten toen we elkaar tegenkwamen. Een bak Ben & Jerry's samen leeglepelen op de bank heeft toch meer élan, dan samen een banaan eten. Een spaghettisliert delen, zoals in Lady & the Vagabond was lijntechnisch gezien waarschijnlijk een betere optie geweest, maar ja... mijn lief houdt niet zo van pasta.
Bij mij leidde mijn dik-zijn toch wel tot onzekerheid en huilbuien; bijvoorbeeld wanneer iemand vroeg hoeveel maanden ik al ver was, die keer dat ik uit één van mijn favoriete broeken scheurde of stuntelend in een pashokje bij de H&M te horen krijgen dat het desbetreffende kledingsstuk echt maar tot maat 46 gaat... Ik werd dan misschien niet depressief van mijn overgewicht, ik werd er zeker ook niet vrolijker van. En nu ik flink wat ben afgevallen voel ik me fysiek en mentaal ook écht beter; omdat ik me zelfverzekerder voel, maar zeker ook omdat ik tonnen meer energie heb, dan toen ik al het extra gewicht nog met me meezeulde.
Hoewel mensen met overgewicht volgens dit onderzoek niet depressiever zijn dan mensen met een gezond gewicht, lijkt het me toch niet onlogisch -ook ingegeven door het feit dat depressiviteit blijkens dit onderzoek wel leidt tot overgewicht- dat depressieve klachten af zullen nemen, naarmate men gewicht verliest. Al was het alleen maar door te gaan sporten, of door de complimenten die je krijgt over je nieuwe figuur en je wilskracht.
Britse onderzoekers hebben gedurende 19 jaar tussen 1985 en 2004 4000 Britten tussen de 35 en 55 jaar onderzocht. Bij alle personen is met een gestandaardiseerde vragenlijst een oordeel gevormd over de mentale gezondheid en zijn gewicht en lengte gemeten en kwam men tot deze conclusie.
Het eerste gedeelte is niet zo opmerkelijk, denk ik: troost-eten is een algeheel bekend fenomeen bij depressieve klachten, maar al naar gelang het gewicht toeneemt verergeren de depressieve klachten dus blijkbaar niet. Althans, dat is zoals ik het interpreteer.
Bij mij leidde mijn dik-zijn toch wel tot onzekerheid en huilbuien; bijvoorbeeld wanneer iemand vroeg hoeveel maanden ik al ver was, die keer dat ik uit één van mijn favoriete broeken scheurde of stuntelend in een pashokje bij de H&M te horen krijgen dat het desbetreffende kledingsstuk echt maar tot maat 46 gaat... Ik werd dan misschien niet depressief van mijn overgewicht, ik werd er zeker ook niet vrolijker van. En nu ik flink wat ben afgevallen voel ik me fysiek en mentaal ook écht beter; omdat ik me zelfverzekerder voel, maar zeker ook omdat ik tonnen meer energie heb, dan toen ik al het extra gewicht nog met me meezeulde.
Hoewel mensen met overgewicht volgens dit onderzoek niet depressiever zijn dan mensen met een gezond gewicht, lijkt het me toch niet onlogisch -ook ingegeven door het feit dat depressiviteit blijkens dit onderzoek wel leidt tot overgewicht- dat depressieve klachten af zullen nemen, naarmate men gewicht verliest. Al was het alleen maar door te gaan sporten, of door de complimenten die je krijgt over je nieuwe figuur en je wilskracht.
Recept voor muesli
Vanochtend heb ik dan 100 gram magere kwark, 100 gram magere yoghurt en 25 gram van mijn zelfgebrouwen muesli genomen en ik kan wel zeggen dat het echt smullen was! Dus hier het 'recept':
- 55 gram gemengde noten, ongezouten
- 75 gedroogde dadels, zonder pit
- 25 gram bananenchips, in stukjes
- 30 gram rozijntjes
- 100 gram havermout
- 100 gram lijnzaad
- 70 gram tarwezemelen
- snufje speculaaskruiden, naar eigen smaak
Hak de noten en dadels in stukjes. Voeg de overige ingrediënten en de speculaaskruiden toe, goed door elkaar husselen en klaar is je muesli, barstensvol vezels en goede vetten! Je kan natuurlijk ook andere gedroogde vruchten toevoegen zoals abrikozen, pruimen of cranberries, net wat je lekker vindt!
Eet smakelijk!
Voedingswaarde per 100 gram:
- 373 calorieën
- 11,9 gram eiwit
- 40,2 gram koolhydraten
- 18,3 gram vet
woensdag 14 oktober 2009
De streek van Gijs
Vlees uit blik, ik moet er niets van hebben. Mijn lief daarentegen meent dat knakworsten het summum zijn van een culinair hoogstandje, dus knakworsten en ook rookworsten vinden toch nog wel eens de weg naar de planken in onze voorraadkast. En dat mogen dan alléén de knakworsten van Unox zijn, want je schijnt echt het verschil te kunnen proeven tussen knakworsten van Unox en knakworsten van het AH-huismerk, aldus mijn lief. Ik geloof hem op zijn woord, want knakworsten eten? Brrr... alleen als ik echt hele, hele erge honger heb; je weet wel, van het soort honger dat rauwe bonen zoet maakt en knakworsten eetbaar.
Maar goed, in hoeverre verschilt het ingeblikte vlees van het A-merk nu écht van het ingeblikte vlees van het huismerk, behalve het etiket op de verpakking en de prijs? Daar kun je volgens dit artikel uit BN de Stem zo je twijfels over hebben. Want de ambachtelijke ragout-uit-blik (ambachtelijk in blik is volgens mij sowieso een contradictio in terminis, maar dat terzijde) van het evenzo ambachtelijke merk "lekker van hier" Gijs (verkrijgbaar bij supermarkt Plus) blijkt uit dezelfde fabriek te komen als de ragout-uit-blik van Bicro. En de directeur van Bicro Food schijnt zelf verantwoordelijk te zijn voor het authentieke recept van de ragout van Gijs.
Over smaak valt niet te twisten en ik ben zeker niet van plan om de ragouts zelf te gaan testen, maar het geeft toch te denken of we er met claims als 'authentiek' en 'natuurlijk' niet toe worden verleid meer te betalen, puur en alleen omwille van het etiket op de verpakking. Je schijnt trouwens ook aan het etiket te kunnen zien uit welk fabriek een product komt.
Misschien toch maar eens een proefje doen bij mijn lief met de knakworsten...
Bron: Ambachtelijk praatje uit blik - BN de Stem
Maar goed, in hoeverre verschilt het ingeblikte vlees van het A-merk nu écht van het ingeblikte vlees van het huismerk, behalve het etiket op de verpakking en de prijs? Daar kun je volgens dit artikel uit BN de Stem zo je twijfels over hebben. Want de ambachtelijke ragout-uit-blik (ambachtelijk in blik is volgens mij sowieso een contradictio in terminis, maar dat terzijde) van het evenzo ambachtelijke merk "lekker van hier" Gijs (verkrijgbaar bij supermarkt Plus) blijkt uit dezelfde fabriek te komen als de ragout-uit-blik van Bicro. En de directeur van Bicro Food schijnt zelf verantwoordelijk te zijn voor het authentieke recept van de ragout van Gijs.
Over smaak valt niet te twisten en ik ben zeker niet van plan om de ragouts zelf te gaan testen, maar het geeft toch te denken of we er met claims als 'authentiek' en 'natuurlijk' niet toe worden verleid meer te betalen, puur en alleen omwille van het etiket op de verpakking. Je schijnt trouwens ook aan het etiket te kunnen zien uit welk fabriek een product komt.
Misschien toch maar eens een proefje doen bij mijn lief met de knakworsten...
Bron: Ambachtelijk praatje uit blik - BN de Stem
Homer Simpson op de bres voor een gezonde levensstijl?
De gedachte achter deze toch wel bijzondere keuze is dat Britten zichzelf zullen herkennen in de disfunctionele familie Simpson en zich op die manier aangespoord zullen voelen om beter voor zichzelf te zorgen. De slogan van de campagne “Supporting the Simpsons: Sometimes” is dan ook gekozen om niet voorbij te gaan aan de imperfecties van het eetgedrag van de familie Simpson (en met name Homer), maar ook te wijzen op de goede dingen in de levensstijl van de familie Simpson: ze eten gezamenlijk hun maaltijden aan tafel, Bart wordt verondersteld dagelijks 60 minuten aan lichaamsbeweging te doen en Lisa is een vegetariër.
Ook professor Gerard Hastings, directeur van het instituut voor sociale marketing van Stirling University, gelooft dat het publiek eerder leefstijladviezen van imperfecte personen aanneemt, omdat ze zich daar meer in zullen herkennen.
Zoals ik al zei, de familie Simpson is niet de eerste familie die ik in gedachte zou hebben als boegbeeld in de strijd tegen overgewicht, maar er zit wel iets in het feit dat mensen eerder iets aannemen van personen, waar ze zichzelf in herkennen. Toch hapert het volgens mij in de uitvoering. Voorafgaand aan iedere aflevering is een korte boodschap te zien met op de familie Simpson gelijkende cartooneske kleipoppetjes, die hun pizza’s, donuts en andere junk zien veranderen in gezondere keuzes en ik vraag me af of dat mensen er nu echt toe aan zal zetten om hun koekje om te ruilen voor een appeltje. Wat dat betreft hebben massamediale campagnes ondanks hun hoge bereik - denk ik - te weinig kracht om ervoor te zorgen dat de boodschap ook daadwerkelijk beklijft, zeker als de campagne na drie maanden weer voorbij is.
Het initiatief is origineel, de gedachte erachter goed, maar ik vrees dat de uitwerking van deze £ 640,000 kostende campagne er niet toe zal leiden dat de jaarlijkse kosten voor behandeling van aan obesitas gerelateerde klachten – in Groot-Brittannië geschat op een slordige 4,2 miljard pond – gestaag zullen afnemen. In een land waarin kinderen schoollunches voorgeschoteld krijgen, die grotendeels bestaan uit gefrituurde rotzooi, lijkt me dat zelfs voor de familie Simpson een onmogelijke opgave.
Bron: The Times Online
Shared via AddThis
dinsdag 13 oktober 2009
Frank en Vrij van kilo's?
Als we de Telegraaf mogen geloven, liep het storm op de website http://www.eenkiloperweek.nl/ na een bericht in de krant van afgelopen zaterdag. Heeft Nederland in Dr. Frank een opvolger voor de voortijdig gepensioneerde Sonja Bakker?
Het dieet van Dr. Frank is 'eiwitrijk' en belooft je dat je 10 kilo in 10 weken af kunt vallen. Alsof dát nu echt een kunst is! De meeste afvallers slagen er volgens mij wel in om gewicht kwijt te raken, ongeacht het dieet wat je volgt, maar de echte kunst is om het gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. En dan is het toch wel van belang om jezelf een voedingspatroon aan te passen, waar je je ook daadwerkelijk de rest van je leven aan kan houden.
Het dieet van Dr. Frank heeft nogal wat weg van het South Beach dieet:
De Telegraaf gaat 10 mensen volgen die dit dieet bij Dr. Frank gaan doen. Ik ben benieuwd. Nogmaals, 10 kilo in 10 weken afvallen is met een beetje wilskracht echt niet heel moeilijk. Het is jammer dat gewichtsbehoud in dieet-land nog steeds een ondergeschoven kindje is.
Bron: De Telegraaf en Een kilo per week
Het dieet van Dr. Frank is 'eiwitrijk' en belooft je dat je 10 kilo in 10 weken af kunt vallen. Alsof dát nu echt een kunst is! De meeste afvallers slagen er volgens mij wel in om gewicht kwijt te raken, ongeacht het dieet wat je volgt, maar de echte kunst is om het gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. En dan is het toch wel van belang om jezelf een voedingspatroon aan te passen, waar je je ook daadwerkelijk de rest van je leven aan kan houden.
Het dieet van Dr. Frank heeft nogal wat weg van het South Beach dieet:
- mager vlees, vis of een eiwit
- salades met wederom mager vlees of vis
- tijdens het dieet niet meer dan 20 gram koolhydraten per dag
- liever geen fruit, maar maximaal 2 stuks per week en dan bij voorkeur perzikken of pruimen
Ik ben zelf afgevallen op een dieet van zo'n 1500 á 1600 calorieën per dag en heb me daarbij niet al te veel laten leiden tot de juiste verhoudingen vet, koolhydraten en eiwit, al kwam ik vaak wel rond de 20% eiwit, 30% vet en 50% koolhydraten uit. Echte gierende trek heb ik trouwens bij het afvallen ook niet gehad, met een beetje maaltijd- en tussendoortjesplanning hoeft dat ook helemaal niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)